Een van de vrolijkste dingen in mijn werk als humanistisch raadvrouw is het doen van kleine- en grootschalige themabijeenkomsten. Gisteren kwam ik, zoals elke derde woensdag van de maand bij de dagopvang. De gezichten lichten op. “Ja, ik ken u wel, het is altijd leuk als u komt!” Dat is een mooi begin. Ik deel de zelfgemaakte boekjes uit, gedichten, gedeeltelijk van mijzelf, liedjes uit de oude doos en van de radio. Alles wat maar weerklank krijgt. ‘T was aan de Costa del Sol” Wordt wakker het zonnetje is al op, en ‘Brandend zand’ enz. Iedereen zingt mee en lacht om de gesprekjes tussendoor. Het is een uur waarin men opgelicht wordt uit de dagelijkse sleur.
Als ik vertrek is men vrolijk en ik ben altijd van harte welkom. Dat is geen werk. Dat is een feestje.
Als je het begrijpt weet je wat te doen of te laten
